Hans De Booij
Voor ons was Hans De Booij aan het begin van de eerste tour van "The Vintage Club" eigenlijk de nobele onbekende van het drietal. We kenden zijn muziek weliswaar wel, maar we hadden hem nog nooit live zien optreden. Maar we lieten ons graag verrassen en waren er van overtuigd dat hij er zeker mee zal voor zorgen dat onze zalen vollopen en ons publiek met een tevreden gevoel naar huis keerde. Dat bleek inderdaad juist ingeschat: niet alleen werden we zelf gedurende de concertreeks meer en meer fan van de mens en de artiest Hans, maar we hoorden ook van een heel aantal van onze gasten dat ze aangenaam verrast waren door de muziek en de persoonlijkheid van Hans en sommigen wilden dan ook graag nog een keer terug komen om hem nog eens aan het werk te zien!
In "The Vintage Club" is Hans de jongeling van het trio. Hij werd geboren in juni 1958 en is dus pas na afloop van de eerste tour 60 geworden. Als je zijn levensverhaal leest, zou je echter denken dat hij al drie levens achter de rug heeft. Van jonge snaak die begin jaren 80 in de Lage Landen grote successen boekte, evolueerde hij immers tot een soort "rare snuiter" die een Boeddhist werd en aan autisme bleek te lijden. Nu hij zijn weg in de wereld opnieuw schijnt te hebben gevonden, is hij klaar om opnieuw de Vlaamse en Nederlandse podia te veroveren, al dan niet samen met Erik en Roel. Voor wie trouwens meer wil weten over de dingen die Hans allemaal heeft meegemaakt, zijn de boeken van zijn hand ook een aanrader. Aangezien er intussen nieuwe muziek uit is, vermoeden we dat Hans straks aan de fanstand een eigen cd zal willen promoten, maar bij de vorige reeks kon je alleszins ook een paar boeken kopen die op zijn minst semi-autobiografisch te noemen zijn.
Tijdens de concertreeks van "The Vintage Club" vertegenwoordigt Hans de jaren 80: zijn glorieperiode met verschillende hits als "Annabel" en "Thuis ben". Vorig seizoen bracht hij ook het door Bobbejaan Schoepen bekend gemaakte "Lichtjes van de Schelde", dat Hans via een remake in de jaren ’90 opnieuw in de belangstelling gebracht heeft. Verder haalde hij ook vele voor ons nog onbekende liedjes naar boven, zoals "Eens ben je zonder moeder" en "Ode aan Cruyff". Het typeert Hans helemaal wat je in die liedjesteksten hoort: hij vertelt echt verhalen, het een aangrijpend, het ander enigszins grappig en licht ongeloofwaardig, maar wellicht evenzeer op feiten gebaseerd.
Aangezien ik in de tachtiger jaren vooral naar de Nederlandse televisie keek en ook vaak liedjes uit Nederland meekweelde, ken ik het repertoire van Hans uit die tijd behoorlijk goed. Ik heb dan ook op de concerten van het eerste seizoen van "The Vintage Club" luidkeels meegekweeld met de meezingers van toen. Maar evenzeer heb ik dus ook geleerd wat Hans nog meer kan brengen en wat heeft de periode waarin hij van de aardbol leek verdwenen te zijn en door diepe dalen ging, opgebracht heeft aan muzikaal erfgoed dat niet tot in mijn wereld was doorgedrongen?
Als je Hans dus ook nog niet zo goed kent, stel jezelf dan zeker open voor de boeiende persoonlijkheid van deze Nederlandse chansonnier die al jaren in Antwerpen vertoeft en dus duidelijk ook een grote boon voor Vlaanderen heeft. Voor ons was het in elk geval een openbaring om hem beter te leren kennen en we zitten nog altijd te wachten op die ene keer dat Annabel haar trein niet mist, want we zouden er echt niet van opkijken als dat met Hans eens een keer gebeurt! Misschien wel straks in Herzele!
